Εις τον Πειραιά γεννήθηκα και το όνομα μου είν΄Τσιώκλης μα εδώ ξαναβαφτίστηκα και γίνηκα Πινόκλης..
Με τον αδερφικό μου φίλο Θεόδωρο Λαμπίρη καθώς με υποδέχτηκε και με φιλοξένησε στο σπίτι του στην Αστόρια της Νέας Υόρκης όσο καιρό έμεινα στην Μητρόπολη του Κόσμου!!
Anatolia – Turkey 2022.
🇬🇷🇹🇷🇬🇷🇹🇷🇬🇷🇹🇷🇬🇷🇹🇷🇬🇷
Καθώς είχα ξεκινήσει την επιστροφή μου τον Ιούλιο από το μακρινό μου ταξίδι στο Nordkapp της Νορβηγίας ήδη είχε μπει μέσα μου το δαιμόνιο του επόμενου ταξιδιού μου.
Ο σχεδιασμός της Τουρκίας έγινε καθ΄οδόν γυρνόντας από τις χώρες της Βαλτικής. Ενώ βολτάριζα στο Πανέμορφο Τάλιν της Εσθονίας και στην Ρήγα εμένα το μυαλό μου ήδη βρισκόταν στην Ανατολή και στα βάθη της Ευρασίας.
Έτσι κι έγινε.
Ανοίχτηκαν οι χάρτες επέλεξα την διαδρομή η οποία θα με οδηγούσε στα Βάθη της Τουρκίας και της Ανατολής και το ταξίδι σχεδιαστικά και στα χαρτιά ήταν έτοιμο.
Η λαχτάρα μεγάλη και η προσμονή δεν με άφηνε να χαρώ την επιστροφή μου από την Πανέμορφη Πολωνία και την τόσο Μαγευτική Σερβία.
Σας λέω είχε φωλιάσει τόσο πολύ μέσα μου που ενώ ήμουν στην Κρακοβία της Πολωνίας και θαύμαζα την υπέροχη αρχιτεκτονική της εγώ έβλεπα τζαμιά και μινάρεδες μπροστά μου.
Η Διαδρομή που επέλεξα ήταν η εξής.
Η μετάβαση μας στην Τουρκία θα γινόταν με πλοίο από τον Πειραιά προς την Χίο και από την Χίο με μικρότερο πλοίο στο Τσεσμέ στα Παράλια της Γειτονίκης μας χώρας.
Η γυναίκα μου Θεοδοσία Πιτένη είχε αρχίσει να προετοιμάζει τα πράγματα μας και οι ερωτήσεις πολλές..
Γιώργο σίγουρα θα είναι όμορφο το ταξίδι μας??
Ένα ταξίδι πάντα είναι όμορφο.
Γιώργο θα είμαστε ασφαλείς με όλα Αυτά που γίνονται και ακούγονται?
Δυστυχώς η προπαγάνδα μεγάλη και οι λαοί έρμαια των πολιτικών συμφερόντων.
Άλλωστε τι έχουν να χωρίσουν οι λαοί.
Τραγουδάει ο Τεράστιος Νικόλαος Ξυλούρης την μπαλάντα του Κύρ Μέντιου
Και στον πόλεμο «όλα για όλα» κουβαλούσα πολυβόλα να σκοτώνονται οι λαοί για τ’ αφέντη το φαΐ.
Έτσι λοιπόν πήραμε το πλοίο από Πειραιά για Χίο με αναχώρηση στις 22 : 45 μμ προκειμένου ύστερα από 9 ώρες περίπου να βγούμε στην Χίο νωρίς τα ξημερώματα για να μπορέσουμε να πάρουμε το πρώτο πρωινό για Τσεσμέ το οποίο δρομολόγιο ξεκινάει στις 08 : 00.
Αφού λοιπόν όλα πήγαν κατ΄ ευχήν στις 09 : 00 το πρωί βρισκόμασταν στην Τουρκία.
Τσεσμέ η πρώτη μας στάση υποχρεωτική προκειμένου να ολοκληρωθεί ο έλεγχος των διαβατηρίων μας.
Οι γείτονες μας ευγενικότατοι και από την πρώτη στιγμή το πρώτο βήμα στην χώρα τους ένιωσα τόσο οικεία τόσο άνετα λες και βρισκόμουν στην Ελλάδα.
Εδώ να σημειωθεί πως αυτό το οποίο θα δώσεις στον άλλον αυτό θα εισπράξεις.
Εάν είσαι εσύ θετικός και με καλή διάθεση υποχρεώνει και τον άλλον να είναι ευγενικός και όμορφος απέναντι σου.
Εάν είσαι όξινος και κακοπροαίρετος θα είναι ανάλογη και η αντιμετώπιση σου.
Και να μάστε….
Η πορεία μας για την πρώτη μας ημέρα είναι από το Τσεσμέ προς την Σμύρνη την Έφεσο και η διανυκτέρευση μας θα γίνει στην Αλικαρνασσό – Bodrum.
Ξεκινώ την οδήγηση μου επιφυλακτικός ως προς τα όρια ταχύτητας και ως προς τους άλλους οδηγούς για να εγκληματιστώ και να δω την συνέχεια.
Όλα πάνε τέλεια και σε λίγη ώρα βρισκόμαστε στην Σμύρνη.
Τι να πρωτογράψω και τι να διηγηθώ σε δύο αράδες γράμματα για αυτήν την πόλη…
Την ομορφιά της τον πλούτο της τον πόνο που κρύβει πίσω της…
Μέσα από το κράνος βρίσκω τα μάτια να βουρκώνουν και να κλαίω χωρίς να ξέρω το γιατί.
Τα συναισθήματα έντονα και δεν μπορώ να τα κρατήσω.
Συνέχει παίρνει η Έφεσος.
Η Έφεσος ήταν μία από τις σημαντικότερες ιωνικές πόλεις της Μικράς Ασίας, σχεδόν στα παράλια του Αιγαίου. Ήταν χτισμένη παρά τον μυχό του Καΰστριου κόλπου, ανατολικά-βορειοανατολικά της Σάμου.
Δεν θα μπορούσαμε να μην επισκεφτούμε το Αρτεμήσιο της Εφέσου.
Μα αφού είμαστε στην Ελλάδα είναι δυνατόν να μην περάσεις από την Έφεσο…
Το Αρτεμήσιο της Εφέσου είναι Ιστορικός χώρος που περιλαμβάνει τα υπολείμματα του Ναού της Αρτέμιδος, πρώην θαύμα του αρχείου κόσμου.
Φύγαμε γεμάτοι με πολύ χαρά και λύπη συγχρόνως σκεπτόμενοι ότι όλα αυτά τα κτίσματα κάποτε ήταν Ελλάδα.
Η συνέχεια μας βρίσκει στο Bodrum – Αλικαρνασσό και αφού τακτοποιηθήκαμε στο ξενοδοχείο μας βγήκαμε να ρουφήξουμε Ελλάδα στα στενά και στο Κάστρο της Αλικαρνασσού.
Το Κάστρο της Αλικαρνασσού είναι χτισμένο στη νησίδα του Αγίου Πέτρου, στο στόμιο του λιμένα της Αλικαρνασσού, και το οποίο είχαν ανεγείρει οι Ιππότες της Ρόδου.
Η δεύτερη μέρα μας βρίσκει στο δρόμο και η κατεύθυνση μας είναι το Pamukkale – Ιεραπολη.
Το Παμούκαλε (τουρκικά: Pamukkale, κυριολεκτικά «κάστρο από βαμβάκι») είναι γεωλογικός σχηματισμός στην επαρχία Ντενιζλί, στη νοτιοδυτική Τουρκία. Αποτελείται από θερμές πηγές και λευκό τραβερτίνη, ο οποίος σχηματίζει πισίνες από τα ανθρακικά ορυκτά που περιέχονται στο νερό. Βρίσκεται στο εσωτερικό της κοιλάδας του Μαιάνδρου.
Ένα πανέμορφο βουνό και ένα θέαμα υπέροχο το οποίο είναι εκεί και σε περιμένει να το περπατήσεις να το αγγίξεις να βγάλεις τα παπούτσια σου και να νιώσεις τα ζεστά νερά να σε ακουμπάνε.
Το βράδυ μας βρίσκει σε ένα υπέροχο εστιατόριο στο Παμουκαλε όπου η θέα μας ενώ τρώμε είναι το Άσπρο βουνό.
Ανατολιτικες γεύσεις στον λάρυγγα μας και Βαριά Μπαχάρια μας βάζουν στο κλίμα της Ανατολής.
Η τρίτη μέρα…
Τι μέρα κι αυτή.
Θα κινηθούμε προς την Καππαδοκία και συγκεκριμένα στην Πόλη Αβανο.
Θα περάσουμε από το Ικόνίο και πάνω από την Αρχαία Σπάρτη- Isparta.
Αναφωνούσα συχνά πυκνά μέσα από το κράνος μου σκεπτόμενος τι χάνω….
Μακάρι να είχα έναν ολόκληρο μήνα να μπορώ να σταματώ 3 μέρες στην κάθε πόλη που βρίσκω μπροστά μου.
Το παθαίνω συχνά στα ταξίδια μου αυτό.
Να μην χορταίνω το ταξίδι κάθε φορά….Θα με ακούσετε συχνά πυκνά να λέω μακάρι να είχα δυό ζωές, την μια για να ταξιδεύω και την άλλη για να ζώ.
Θα κάνουμε δύο δύο διανυκτερέυσεις στην Καππαδοκία προκειμένου να κάνουμε και αερόστατο εάν προλάβουμε.
Θέλουμε να δούμε και να προλάβουμε να δούμε τις υπόγειες πόλης στο Προκόπι – Urgup την κοιλάδα των μανιταριών / την κοιλάδα της Αγάπης.
Ένα από τα πιο εντυπωσιακά πράγματα που αξίζει να κάνεις στην Καππαδοκία είναι να επισκεφθείς μία υπόγεια πόλη. Οι δύο πιο διάσημες είναι η Kaymakli Underground City και η Derinkuyu Underground City. Και οι δύο είναι είναι άκρως ενδιαφέρουσες και δέχονται επισκέψεις. Στην Kaymakli κάποτε κατοικούσαν περίπου 3000 άνθρωποι κυρίως την Βυζαντινή εποχή, καθώς προσπαθούσαν να προστατευθούν από τους Άραβες εισβολείς. Η υπόγεια αυτή πόλη αποτελείται από 8 ορόφους (κάτω από το έδαφος) και μπορείς να διακρίνεις μέχρι και σήμερα τους χώρους που κάποτε ήταν στάβλοι, δωμάτια, αποθήκες κλπ.
Με αερόστατο όπως σας είπα δεν καταφέραμε να πετάξουμε γιατί και οι δύο μέρες είχαν πολύ άσχημο καιρό με πολύ αέρα προκειμένου να αναβληθούν οι πτήσεις.
Έτσι δώσαμε υπόσχεση ότι θα ξαναγυρίσουμε στην Καππαδοκία προκειμένου να πετάξουμε με το αερόστατο πάνω από την κοιλάδα της Αγάπης.
Κι αφού φύγαμε με ένα πλατύ χαμόγελο από την Ευρύτερη περιοχή της Καππαδοκίας η συνέχεια αναμένεται Μαγευτική!!!
Έχει ριζώσει μέσα μου η ιδέα να περάσω το Φαράγγι του Ευφράτη ποταμού η το Dark Cannyon στην περιοχή του Kemaliye.
Θα το ακούσετε πολλοί και ως τον δρόμο του Μεταξιού καθώς οι πυξίδες έχουν γυρίσει και κοιτάνε την Ανατολή.
Ξερω θα μου πείτε που πας βρε ταλαίπωρε με το Bandit και τριβάλιτσος και δικά βαλος να κάνεις 28 χλμ εντούτότε ρο…..
Ναι ναι ξέρω ότι και θα μου το πείτε κι ότι όλοι σας θα το σκεφτείτε.
Έλα μου όμως που κάποιες καταβολές και κάποια σχολεία στην παιδική μου ηλικία δεν θέλουν να με αφήσουν.
Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου ήταν πάνω σε μοτοσικλέτα Suzuki RMX 250 αναφέρομαι κοντά στο 1998-2000 αρκετά χρόνια πίσω ,ήταν πάνω στις κορφές των Πιερίων στα Ποντιακά Παρχάρια του Βέρμιου και στο σκληρό και κακοτράχαλο Σινιάτσικο με την τόση άσχημη πέτρα του…
Έτσι λοιπόν ο δρόμος ήταν μονόδρομος..
Dark Cannyon σου ερχόμαστε.
Η Θεοδοσία δεν ήξερε τι έμελλε να ακολουθήσει και απλά της έλεγα ότι όλα θα πάνε καλά…….
Βέβαια όλα Καλά πήγαν αλλά……
Ενώ μπήκαμε στο Φαράγγι του Ευφράτη το τοπίο άρχισε να γίνεται εχθρικό και δύσκολο από τα πρώτα χιλιόμετρα.
Και η επιβεβαίωση ήρθε όταν εμείς μπαίναμε στο Φαράγγι ένας Πορτογάλος με ένα Tenere 700 και χωμάτινα λάστιχα το τελείωνε.
Σταματήσαμε πιάσαμε κουβέντα και μου είπε….
Το μηχανάκι σου δεν είναι κατάλληλο για αυτό που πας να κάνεις αλλά αν υπάρχει θέληση όλα γίνονται.
Τι να σας πρώτο γράψω και τι να σας μολογησω που λέμε και στο χωριό μου.
Νεροφαγιές με μισό μέτρο άνοιγμα που αν έπεφτε το Bandit μέσα ακόμη θα ήμασταν ακομή εκεί. Η πέτρα άσχημη που καραδοκούσε να μου κόψει τα λάστιχα λίγο το ότι οι εξάτμισεις βρίσκανε κάτω…..
Και σαν αρχίσαμε να μπαίνουμε στα Τούνελ δίχως φωτισμό νόμιζες ότι θα βγει ο Κεμάλ με ένα γιαταγανι να μας κόψει τον δρόμο…
Η συνέχεια πιο δύσκολη και αναγκαστικά είπα στην Θεοδοσία σε ορισμένα κομμάτια να κατέβει από την μηχανή και να πάει με τα πόδια ουτ ως ώστε ότι και να συμβεί να λουστώ εγώ μόνος μου τις επιλογές μου.
Αναγκάστηκα να οδηγώ τέρμα αριστερά στο δρόμο ήταν λίγο πιο βατό το κομμάτι όρθιος σε όλη την διαδρομή και ο Ευφράτης να είναι έτοιμος να με καταπιεί στο παραμικρό μου λάθος.
Εμπειρία φανταστική τώρα που τελείωσε εικόνες απίστευτες και καμιά φωτογραφία δεν μπορεί να αποτυπώσει την τελειότητα του τοπίου.
Η συνέχεια μας βρίσκει για ξεκούραση κι έναν γρήγορο καφέ στο τέλος του Φαράγγιου υπάρχει καφετέρια πάνω από το ποτάμι όπου υπάρχουν και εγκαταστάσεις τουρισμού για κανό στο ποτάμι και άλλες αθλοπαιδειες.
Και αφού ήπιαμε τον καφέ μας έναν υπέροχο καφέ που τόσο είχα ανάγκη με αυτά τα βαριά αραβικά χαρμάνια ξεκίνησα να οδηγώ προς την πόλη Erzincan όπου και θα κάναμε διανυκτερευση.
Το τοπίο μαγικό…
Απίστευτες ευθείες με εικόνες Ερήμου
Το βράδυ μας βρίσκει στην Erzincan όπου και αφού φάγαμε σε ένα ωραίο εστιατόριο πέσαμε ξεροι από την Κούραση.
Το επόμενο πρωί μας με Κατεύθυνση τις Ποντιακές Άλπεις – Παρχαρια – Uzungol Lake – και την Εκθαμβωτική Παναγία Σουμελά.
Ο δρόμος από τα πρώτα χλμ φεύγοντας από Erzincan μου χαμογελάει και μου δείχνει για το τι θα έχει το μενού….
Στροφές και στροφές και ατελείωτες στροφές μέσα στα Καταπράσινα Παρχαρια των Ποντιακων Άλπεων.
Η χαρά του κάθε μοτοσικλέτιστη!!!
Η ανάβαση μας κυλάει υπέροχα κι ενώ ανεβαίνουμε τις Ποντιακές Άλπεις το δάκρυ πάλι μέσα από το κράνος κάνει την εμφάνιση του…
Να κλαίω σαν μωρό παιδί και να μην μπορώ να σταματήσω….
Να σκέφτομαι τους στίχους του Τραγουδιού (Εγώ την πατρίδα μ έχασα)…
Εσύ τεμον το Ακριβό εσύ τεμον το ένα..
Και το κλαμα κορομηλο.
Το κορμί να έχει ανατρίχιασει και να μην μπορώ να το σταματήσω.
Συναισθήματα μοναδικά που μόνο ο δρόμος και η μοτοσικλέτα μπορεί να σου δώσει.
Και όπως είπαμε και πιο πάνω προορισμός μας ή Uzungol Lake.
Στην συγκεκριμένη περιοχή η οποία ανάμεσα στο Αιρακλι και στην πόλη Of ο Σουλτάνος έχει επενδύσει πάρα πολλά εκατομμύρια προκειμένου να εξασφαλίζει την ποιότητα του τουρισμού και να την κάνει πασίγνωστη σαν μέρος σε όλο τον κόσμο.
Η αλήθεια είναι ότι τα μεγαλοπρεπή ξενοδοχεία και το service της περιοχής ήταν άψογο.
Και αφού βγάλαμε αρκετες φωτογραφιες και αρκετο υλικό για να χουμε να μολογαμε τον χειμώνα φύγαμε με κατεύθυνση την Παναγία Σουμελά!!!!
Η Παναγία Σουμελά βρίσκεται στην Περιοχή της Ματσούκας και απέχει 45 λεπτά από την Τραπεζούντα.
Η Ιερά Μονή Παναγίας Σουμελά είναι χριστιανικό μνημείο της Τουρκίας.Λειτουργούσε ως μοναστήρι έως τη Μικρασιατική Καταστροφή του 1922.
Σήμερα είναι Μνημείο Παγκόσμιας
Κληρονομιάς της UNESCO.
Δυστυχώς όταν φτάσαμε η ώρα είχε πάει 18 : 15 μμ με αποτέλεσμα το μοναστήρι να το βρούμε κλειστό μιας και οι ώρες λειτουργίας του είναι μέχρι τις 18 : 00 απόγευμα.
Κατηφοριζοντας προς την Μελά ψάχναμε για ξενοδοχείο προκειμένου να περάσουμε την βραδιά μας και θα ξαναγυρνουσαμε αύριο στο Μοναστηρι.
Το πρωινό μας βρίσκει στο Μοναστηρι να προσκυνάμε και να προσπαθούμε να καταλάβουμε τι έχει συμβεί.
Ανηφοριζοντας τα σκαλιά προς την είσοδο του Μοναστηριου στο αριστερό μας χέρι στο Βράχο υπάρχουν φωτογραφίες από το 1900 οι οποίες μολογανε τον Ελληνισμό στην περιοχή και στο Μοναστηρι.
Τα δάκρυα δεν αργούν να κάνουν την εμφάνισή τους και η συγκίνηση μεγάλη.
Αφού περπατήσαμε στο Μοναστηρι και είδαμε τις εργασίες αναστήλωσης θελήσαμε να ανάψουμε ένα κερί για ΟΛΟΥΣ μας.
Δυστυχώς κερί δεν μπορείς να ανάψεις μέσα στο Μοναστηρι πάρα πρέπει να βγεις από τον χώρο της Σουμελάς και να πας δίπλα από την καφετέρια στις τουαλέτες όπου υπάρχει ένας ευγενικός Τούρκος ο οποίος πουλάει κεριά…
Λυπηρό το γεγονός αυτό!!!
Άλλωστε πως να πονέσεις κάτι όταν δεν σου ανήκει κι απλά το καταπατήσες εν μια νυκτί.
Ο δρόμος μας σήμερα έχει προορισμό την Σινώπη μιας και μέρες μας ήδη έχουν αρχίσει να μας θυμίζουν ότι όλα τα ωραία κάποτε τελειώνουν..
Άλλωστε έχω δώσει την υπόσχεση μου στην Θεοδοσία ότι θα αφήσω 3 διανυκτερευσεις για την Κωνσταντινούπολη.
Αφού λοιπόν γυρίσαμε προς την Τραπεζούντα και βάλαμε την Μαύρη Θάλασσα στο δεξί μας χέρι ο δρόμος της επιστροφής ήταν μπροστά μας..
Διασχισαμε όλο το παραλιακό κομμάτι το οποίο θα ομολογήσω ότι είναι πανέμορφο και δεν θυμίζει Τουρκία – Ανατολή.
Νομίζεις ότι βρίσκεσαι στην ακτή του Maiami και και στις τεράστιες παραλίες του Ατλαντικού.
Τεράστιες ξενοδοχειακες μονάδες προβάλλουν μπροστά σου και το highway μικραίνει τις αποστάσεις.
Άψογο οδικό δίκτυο στο οποίο χαίρεσαι να οδηγείς στα Παράλια της Μαύρης Θάλασσας.
Η διανυκτερευση μας απόψε στην Αρχαία Σινώπη.
Στην ελληνική μυθολογία με το όνομα Σινώπη είναι γνωστή η «επώνυμη ηρωίδα» (δηλαδή το πρόσωπο που έδωσε το όνομά του) της πόλεως Σινώπης του Πόντου, σύμφωνα με μία εκδοχή.
Μία όμορφη παραθαλάσσια πόλη και όπου υπάρχει Θάλασσα υπάρχει ανάπτυξη και ομορφιά!!!
Άλλωστε αν χρωστάμε σε κάποιους χρωστάμε στους Θαλασσινούς που από τα μακρινά και αλλαργινα ταξίδια τους μας κουβαλούσα τα πάντα…
Κι όταν λέω τα πάντα το εννοώ.
Από το εμπόριο την πραμάτεια μας τις ιδέες τις γνώσεις και ότι έβρισκαν στα ταξίδια τους….
Εδώ λοιπόν το ταξίδι μας βρίσκεται στην 9η μέρα και οι επόμενες 3 μέρες θα κυλήσουν στα στενά της Κωνσταντινούπολης και δίπλα στον Βόσπορο.
Η Κωνσταντινούπολη – Πόλη βέβαια είναι ένα κεφάλαιο μόνη της και σε αυτό θα έρθουμε μια άλλη φορά με αναφορά μόνο στην Πόλη.
Έτσι κλείνει το ταξίδι μας στην Τόσο όμορφη Τουρκία και στον απίστευτο πολιτισμο τους ύστερα από 12 ημέρες.
Αυτά είδαν τα μάτια μας για δώδεκα ημέρες στην Γειτονική μας χώρα και προσπάθησα να σας τα μεταφέρω όσο καλύτερα μπορούσα.
Θα υπάρξει συνέχεια με την παρουσία μας στην Πόλη.
Καλή σας Ανάγνωση.
Γεώργιος Τσιουμας
Θεοδοσία Πιτενη.
Nordkapp July 2022
Πέμπτη 30 Ιουνιου 2022 εκκίνηση από Πάτρα για Ιταλία.
Παρασκευή 1 Ιουλίου στην Ανκονα η ώρα 15 : 00 μεσημέρι αναχώρηση για το Βόρειο Ακρωτήρι.
Τρίτη 19 Ιουλίου Κοζάνη και τερματισμός του ταξιδιού!!!
Υπ’ όψιν και να σημειωθεί εξ αρχής!!!
Η άνοδος μου στο Βόρειο Ακρωτήρι της Νορβηγίας έγινε μόνο από την Νορβηγία και περιελάμβανε και τα Φθιορδ Λοφοτεν με αρχική πόλη εκκίνησης το OSLO.
Επέλεξα όλο το παραλιο κομμάτι της Νορβηγίας δίπλα στην Νορβηγίκη Θάλασσα και την Θάλασσα Μπαρεντς κι επιστροφή έκανα μέσω της Φινλανδίας και όλων των Βαλτικων Χώρων και κάποια στιγμή βρέθηκα στα Βαλκάνια για να μπορέσω να μπω Ελλάδα.
Σύνολο χλμ 13.000 χλμ
Με συγχωρείτε που σας το έγραψα αυτό εξ αρχής αλλά το τονίζω διότι εχει ιδιαίτερη σημασία μιας και το ταξίδι δεν έχει καμία σχέση προς την δυσκολία του αν το κάνεις μέσω Σουηδίας η μέσω Φινλανδίας.
Σημειωτέον ότι αν επιλέξετε την Φινλανδία η την Σουηδία για Άνοδο είναι 2.000- 2.500 χλμ λιγότερο και πολύ πιο εύκολο σε σχέση με την άνοδο από την Νορβηγία!!!
Γι αυτό κι όταν μιλάμε για NORDKAPP μιλάμε για Νορβηγία κι όχι για Σουηδία η Φινλανδία!!!
Το ταξιδιωτικό αυτό δίνεται προκειμένου να εκλείψει κάθε φοβία προς τα ταξίδια στο εξωτερικό. Προσπάθεια μου είναι να αναλύσω όσο το δυνατόν πιο πολύ την διαδικασία ”ταξίδι στο εξωτερικό” ώστε να απομυθοποιηθεί και να προετοιμαστούν μελλοντικοί ταξιδευτές όσο το δυνατόν καλύτερα μέσα από τις δικές μου εμπειρίες.
Το ταξίδι που περιγράφω είναι ταξίδι στο Nordcapp στο βορειότερο ακρωτήρι της Ευρώπης. Για διανυκτέρευση χρησιμοποιείται και η σκηνή μου και τα ξενοδοχεία βέβαια και παρέα το πιστό μου SUZUKI BANDIT 1250.
Ήδη πολλοί έχουν αρχίσει και σταυροκοπιούνται από το τρίπτυχο Nordcapp σκηνή και μόνος κάτι που θεωρείται αρκετά δύσκολο , κάτι σαν το απόλυτο και υπέρτατο ταξίδι στην Ευρώπη με μηχανή…
Θα αρχίσουμε από τα βασικά προετοιμασία και όλες τις διαδικασίες πριν το ξεκίνημα.
Αν δεν έχεις το ελάχιστο 23 καθαρές διανυκτερεύσεις (με το πλοίο) για ένα τέτοιο ταξίδι μην το τολμήσεις καν όσες πιο πολλές μέρες έχεις περιθώριο τόσο πιο άνετα και χωρίς άγχος (βλ παρακάτω) θα βγει το ταξίδι. Η ημερομηνία που παίζει για το Nordcapp είναι να βρίσκεσαι επάνω από μέση Ιουλίου έως μέση Αυγούστου μιας και ακόμα και Ιούλιο θα συναντήσεις χιόνια και προς το τέλος Αυγούστου χαλάει ο καιρός.
Σε αυτό το σημείο πρέπει να αναφέρω κάτι βασικό για τα μεγάλα ταξίδια.
Καλό είναι να τα αντιμετωπίζουμε λες και έχουν ψυχή λες και αυτά μας κατευθύνουν και μας κάνουν την τιμή να τα πραγματοποιήσουμε,
με λίγα λόγια αφηνόμαστε να μας πάει όπως αυτό νομίζει. Δηλαδή πριν φύγουμε, χαράζουμε την διαδρομή στον χάρτη, από εκεί και πέρα όμως το που θα κάνουμε τις διανυκτερεύσεις, πόσα χιλιόμετρα την ημέρα πρέπει να κάνουμε είναι ζητήματα που δεν πρέπει να μας πολυαπασχολούν και η αιτία είναι ότι σε ένα τέτοιο ταξίδι υπάρχουν ένα σωρό λόγοι που μπορούν να σε καθυστερήσουν και να σε βγάλουν εκτός προγράμματος. Κάτι τέτοιο θα μας δημιουργήσει άγχος , τον χειρότερο εχθρό ταξιδιών στο εξωτερικό μιας και όσο λιγότερο στρες έχουμε τόσο η επιτυχία και η απόλαυση το ταξιδιού μεγαλώνει. Οπότε ακριβής προγραμματισμός είναι περιττός! Μας αρέσει το μέρος; Καθόμαστε άλλη μια μέρα. Είμαστε κουρασμένοι; Καθόμαστε άλλη μια μέρα ή ξυπνάμε πιο αργά αύριο, όλα είναι αποφάσεις τις στιγμής και πρέπει να λαμβάνονται, έχοντας στο βάθος του μυαλού μας πότε περίπου θέλουμε να φτάσουμε στον προορισμό μας. Από την άλλη μια καλή ιδέα είναι αν λόγω καιρού κυρίως, βλέπουμε ότι στενεύουν τα χρονικά όρια του ταξιδιού και δεν μας ευνοεί, αλλάζουμε προορισμό, έτσι πριν φύγουμε ας έχουμε σχεδιάσει και ένα εναλλακτικό ταξίδι που θα μπορέσουμε να χρησιμοποιήσουμε σε περίπτωση κολλήματος χωρίς να χρειάζεται να ψαχνόμαστε τελευταία στιγμή…
Ένα τέτοιο ταξίδι κοστίζει, όποτε αναγκαστικά κάνουμε ορισμένες θυσίες για την πραγματοποίηση του. Να υπολογίσετε περίπου στις 3000- 4000 ευροπουλα.
Το πιο ανεπαίσθητο είναι οι θυσίες να ξεκινούν αρκετά νωρίς, από τον χειμώνα, μιας και ο λαός λέει φασούλι το φασούλι γεμίζει το σακούλι.
Σε ένα τέτοιο ταξίδι η σκηνή είναι πολύτιμος σύμμαχος, αφού οι τιμές για camping στην Σκανδιναβία είναι εξευτελιστικές (3,5€ camping για σκηνή μηχανή και δυο άτομα).
Εγώ έστηνα ελεύθερα όπου μου άρεσε το μέρος και όπου με έπιανε η νύχτα…
Νυχτα.
Χαχα χα.
Δεν νυχτώνει ποτέ στην Νορβηγία και γενικότερα στην Σκανδιναβία.
Κι αυτό είναι η μεγαλύτερη παγίδα.
Οδηγεις 20 ώρες κι ακόμα ειναι μέρα!!!
Τα ξύλινα σπιτάκια σε όλα τα camping της Νορβηγίας τα οποία είναι χιλιάδες και θα τα βρειτε παντού κυμαίνονται από 50-80 € την βραδιά με δικό σου εξοπλισμό!!!
Κουβέρτες – sleeping bag.
Λέγοντας δωματιάκι εννοούμε μικρά ξύλινα δωματιάκια, μέσα στο camping, των τεσσάρων ατόμων τα οποία συμφέρουν και υπάρχουν σε αφθονία στα βόρεια, αν ταξιδεύουν μαζί δυο ζευγάρια ή τέσσερις μοτο.
Όσον αφορά τη σκηνή καλό θα είναι να λάβουμε υπόψιν μας ότι καθημερινά θα χρειάζεται τουλάχιστον μια ώρα (αναλόγως την σκηνή και την εμπειρία) στο στήσιμο και μάζεμά της καθώς και την επιπλέον κούραση.
17 μέρες camping ισοδυναμούν με κέρδος 500€ οπότε κρίνετε και πράττετε αναλόγως. Η δική μου προτροπή αν δεν πιέζεστε πολύ από λεφτά είναι να προτιμήσετε τα δωματιάκια κυρίως για την ξεκούραση που προσφέρουν και το ότι το πρωί αναχωρείς άμεσα χωρίς την καθυστέρηση της σκηνής και άμεσα σημαίνει περισσότερα χιλιόμετρα.
Και στο ταξίδι αυτό η μπουγάδα είναι απαραίτητη λόγο έλλειψης χώρου.
Εγω βέβαια όσα πήρα τόσα φόρεσα δεν χρειάστηκε να πλύνω τίποτα!!
Αυτό θα το αφήσω στην κρίση του καθενός.
Βέβαια όταν τα άτομα ειναι δύο στην μηχανή – ζευγάρι ο χώρος γίνεται εννοείται λιγότερος.
Δημάδη παίρνουμε δυο τρία από κάθε τι, ένα φοράμε ένα πλένουμε. Λυπάμαι κυρίες μου δεν γίνεται αλλιώς, υπολογίστε κάπου τέσσερις μπουγάδες σε διπλές διανυχτερεύσεις και πάρτε και κανά μανταλάκι μαζί σας για να μην κλέβεται από τα caravan την νύχτα όπως εγώ.
Να κανονίσετε έτσι τις μπουγάδες γιατί από αρκτικό κύκλο και πάνω δεν θα στεγνώνουν τα ρούχα σας το βράδυ απλωμένα. Φυσικά μιλάμε με πλήρη εξοπλισμό για μηχανή με δερμάτινα-κοντούρα πάνω κάτω μπότες και γάντια.
Πάντως άμα είναι το πρώτο σας ταξίδι θα πάρετε πολλά ρούχα μαζί σας όσο πιο έμπειροι γινόσαστε τόσο πιο λίγα ρούχα θα παίρνετε. Και άμα δείτε ότι κάτι δεν προβλέψατε το αγοράζεται δεν ήσαστε στην Σαχάρα. Αντίστοιχα αν κάτι που έχετε πάρει το κουβαλάτε άσκοπα το πετάτε γι αυτό δεν παίρνουμε το τελευταίας μόδας πανάκριβο μπλουζάκι μαζί μας παίρνουμε ρούχα χρήσιμα, δεν μας κάνουν τα αλλάζουμε.
Κάτι πολύ βασικό είναι κάθε μέρα να κάνετε μπάνιο έτσι και ρούχα δεν θα αλλάζεται καθημερινά αλλά και ξεκουράζεστε ο οργανισμός και αντιμετωπίζει καλύτερα το κρύο.
Για το δύσκολο κομμάτι της βροχής τώρα. Ξεχάστε μπότες αδιάβροχες γάντια αδιάβροχα και διάφορες υποσχέσεις σε βαλίτσες μπουφάν κλπ όλα μπάζουν βροχή με αυτή την προοπτική να ετοιμαστείτε. Το να βραχείτε έστω και λίγο με τις θερμοκρασίες που παίζουν εκεί επάνω και με την κούραση που θα έχει ο οργανισμός σίγουρα θα έχει δυσάρεστα αποτελέσματα στην υγειά μας.
Οπότε γκέτες για τις μπότες μας και τα γάντια μας και φυσικά καινούργια αδιάβροχα που να εφάπτουν όσο το δυνατόν πιο καλά πάνω από το μπουφάν μας. Σακούλες για να έχουμε μέσα τα ρούχα μας στις βαλίτσες και το Tank bag και μερικές έξτρα μαζί μας.
Για το θέμα της μηχανής τώρα ο καθένας ξέρει καλύτερα αλλά αποφύγετε να κουβαλάτε πολλά εργαλεία, δεν πάτε Σαχάρα είπαμε, κάθε χωριό κάθε βενζινάδικο έχει συνεργείο που μπορείτε να εξυπηρετηθείτε.
Εργαλεία – Κιτ επισκευής!!
Φυσικά 2 kit επισκευής ελαστικού και δυο ασφάλειες για την αλυσίδα.
Τώρα για service δεν τίθεται καν θέμα μιας και τα χιλιόμετρα ταξιδιού είναι πολύ πιο ξεκούραστα για την μηχανή από το να κινείσαι μέσα σε πόλη ή σε επαρχιακό.
Λάδια θα αλλάξω στην Ελλάδα ύστερα από 13.500 χλμ.
Εάν πάλι θέλετε Λάδια βρίσκεις στο εξωτερικό δεν ξέρω αν θα βρει ο καθένας την αγαπημένη του μάρκα έτσι, ή κουβάλημα και συνεργείο ή λίγο ψάξιμο και αλλαγή και φίλτρου.
Πρέπει να καταλάβετε ότι ο μεγάλος εχθρός της μηχανής σε αυτά τα μέρη είναι η μεγάλη υγρασία έτσι πριν φύγουμε καθάρισμα και πέρασμα με σιλικόνη όλες τις φίσες τις μηχανής.
Θα αφήνεται την μηχανή για το βράδυ και το πρωί παντού θα έχει ελαφριά σκουριά από δισκόφρενα μέχρι βίδες που ποτέ δεν πίστευες ότι σκουριάζουν μην ανησυχείτε με το χέρι να το κάνεις φεύγει κατευθείαν αλλά το αναφέρω για να καταλάβετε τις συνθήκες. Καλή και σωτήρια ιδέα είναι να πάρετε μαζί σας κάλυμμα για την μηχανή για να την σκεπάζεται κάθε βράδυ μην νομίζεται ότι γίνομαι υπερβολικός αν έχετε λίγο χώρο σε καμιά σχάρα αποκάτω μην το ξεχάσετε. Άλλο σημαντικό είναι η μπαταρία της μηχανής οπωσδήποτε καινούργια γιατί από το φόρτισμα όλη μέρα έχει να αντιμετωπίσει χαμηλές θερμοκρασίες και υγρασία το βράδυ και την ακούει εύκολα.
Σε ένα ανώδυνο πέσιμο οι μενετές είναι υποψήφιες να σπάσουν και να χαλάσουν και την τρόμπα έτσι μια δικιά μου λύση είναι μετράω να χωράνε τρία δάχτυλα και της κάνω μια τομή ώστε εκείνο το σημείο να αδυνατίσει και σε περίπτωση πεσάς αυτό το σημείο να σπάσει και να μπορούμε να μετακινηθούμε με την μηχανή μέχρι αντικατάσταση τους.
Μην ξεχάσετε να πάρετε μαζί σας μια λίστα με το που βρίσκονται επίσημα συνεργεία από την διαδρομή που πηγαίνουμε, κινητό του αρχιμηχανικού μας και τα απαραίτητα χάντρες ματάκια κλπ.
Στο εξωτερικό από Ιταλία και μετά δεν έχετε να ανησυχείτε για κλοπές αλλά λίγο να φυλασσόμαστε δεν βλάπτει.
Από φόρτωμα μηχανής υπάρχουν πολλές πληροφορίες θα αναφέρω μόνο πως βολεύω την σκηνή.
Λοιπόν στο ταξίδι αυτό είχα το λουκάνικο και 60 λίτρα και μια αδιάβροχη βαλίτσα Givi 80 liter + τριπλετα βαλίτσες!!!!
To σκύλο μετάνιωσα!!
Οσα λιγότερα τόσο καλύτερα!!
Η μηχανή μου έπεσε δύο φορές σε στατικό πέσιμο διότι απ την κούραση που είχα δεν μπόρεσα να κρατήσω το βάρος της!!!
Φαρμακείο τώρα εγώ παίρνω μαζί κάποιο πολυβιταμινούχο (ένα την ημέρα) ένα καλό σπρέι για τα κουνούπια ( το Propolain δεν παίζεται ) αντισταμινικά, αλοιφή κορτιζονουχα, παυσίπονα-αναλγητικά ελαφριά βαριά, χαπάκια για την διάρροια, αντιβίωση amoxil, ελαφρό κολλύριο ή σταγόνες για τα μάτια, επιδέσμους διαφόρων μεγεθών, γάζες αλουμινίου αιμοστατικό σπρέι.
Στο καυτό θέμα των αποθηκευτικών μέσων αναμνήσεων. Εδώ υπάρχουν ένα σωρό γνώμες και απόψεις. Έχω δοκιμάσει με κάμερα αλλά ίσα η βαβούρα της και πιστεύω μια καλή φωτογραφία δεν αντικαθιστάτε με πλάνο από κάμερα. Προσωπικά δεν είμαι τις φωτογραφίας και τις περισσότερες φορές βαριέμαι αλλά σε αυτό το ταξίδι με το τοπία που έχει γίνεσαι λάτρης και οπαδός τις φωτογραφίας. Αξίζει να επενδύσετε και να πάρετε μια καλή ψηφιακή μηχανή με τις φωτογραφίες που θα τραβήξετε θα σας αποζημιώσει και με το παραπάνω. Μην ξεχνάτε αφού περάσουν μερικά χρονάκια μόνο αυτές θα σας βοηθάνε να θυμηθείτε τα τοπία. Αν έχετε και τρέλα με την φωτογραφία υπολογίστε χαλαρά άλλες 2 μέρες που θα φάτε καθυστερώντας με τις φωτογραφίες.
ΚΑΙΡΟΣ!!!!!!!
Στο θέμα του καιρού τώρα στην κεντρική Ευρώπη ισχύει ότι και για την Ελλάδα ο καιρός έρχεται από τα Δυτικά. Στην Νορβηγία τώρα ο καιρός που θα την επηρεάσει είναι ο καιρός της Σκοτίας. Οπότε ενημερωνόμαστε για τον καιρό της Σκοτίας και ξέρουμε τι καιρό θα κάνει σε λίγες μέρες. Το ιδιαίτερο σημείο είναι ότι αυτός ο καιρός χτυπάει την Νορβηγία χαμηλά και με το που πιάσει στεριά ανεβαίνει προς τα επάνω μέχρι το Ακρωτήρι…..
Ξεχάστε όλα αυτά που διαβάσατε τα γλυκόλογα!!!
Στην ΝΟΡΒΗΓΙΑ πάντα βρέχει!!!
Κι όταν εννοώ βρέχει – βρέχει….
Βρέχει μια ολόκληρη εβδομάδα 23 ώρες την μέρα!!!!
Σε βαθμό που να μην αντέχεις άλλο νερό εσύ κι η μηχανή!!!
Τα αδιάβροχα σας θα γίνουν οι καλύτεροι σας φίλοι!!!
Εγώ στο ταξίδι αυτό είχα τα ANORAK ελληνικό προϊόν τα οποία με έβγαλαν ασπροπρόσωπο…
Τα αδιάβροχα θα τα φοράτε όλη μερά και θα σας γίνουν συνήθεια…
Θα τα φοράτε για δύο λόγους.
Ο πρώτος λόγος η βροχή και ο δεύτερος το κρύο κι ο αέρας…
Και πιστέψτε με κάνουν δουλειά…
Κόβουν πολύ κρύο!!!..
Αυτά είχα να σας πω για το δικό μου NORDKAPP.
Κατά τα άλλα είναι ένα ταξίδι που πρέπει…
Τίποτα δεν πρέπει.
Οποιος μπορεί αξίζει να το κάνει και να το ζήσει ο καθένας όπως ο ίδιος αισθάνεται εκείνη την στιγμή!!!
Θα ακούσεις χίλιες δύο ιστορίες πριν φύγεις…
Η ουσία είναι μια..
Βαράς μίζα κι έφυγες!!!
Μόνο τότε θα έχεις άποψη για το Nordkapp και για το κάθε ταξίδι!!!
Στα χαρτιά στα λόγια στα καφενεία και στο Facebook όλα φαίνονται εύκολα….
Να σημειωθεί πως στο δικό μου Nordkapp ήμουν μόνος!!!
Και αν θα το έκανα ξανά πάλι μόνος θα το έκανα.
Ίσως επειδή είμαι εγωιστής και θέλω όλη την χαρά δική μου….
Ίσως επειδή είμαι ρεαλιστής κι υπεύθυνος όπως είπε ο Κύριος Μάνεσης στην εκπομπή που κάναμε και με είπε Υπεύθυνο.
Οποίο λάθος και να κάμω το τίμημα να είναι δικό μου!!!!
Ένα μεγάλο ευχαριστώ σε όλους σας που ταξιδευατε μαζί μου αυτές τις μέρες.
Και στα επόμενα με υγεία.
Με τιμή!!
Γεώργιος.Ζ.Τσιουμας
Magelanos.gr